Megrun spegrun

Á sunnudaginn var víst svokallaður megrunarlausi dagurinn. Eflaust hafa margir fagnað því að hafa löglega afsökun fyrir að hætta í megrun svona í einn dag. Ég hélt upp á hann með því að kaupa mér bland í poka. Reyndar geri ég það næstum á hverjum degi svo það er kannski ekki að marka.
Annars vildi ég lýsa andstyggð minni á öllu þessu megrunartali eða það sem flestir kalla "vera í átaki" því það hljómar betur og eins og maður sé ekki eins feitur. Ég vildi hins vegar deila því með ykkur sem eruð í þessum hugleiðingum, einu besta megrunarráði sem um getur. Að hætta að vera í megrun.
Þannig er það að ég eins og svo margar konur, hef í gegnum árin verið með krónískt samviskubit yfir nokkrum mör sem ég hef bætt á mig síðan ég varð fullorðin. Ég hef oft talið mér trú um að ég yrði loksins fyllilega hamingjusöm, bara ef ég myndi nú missa þó ekki væri nema 2 kíló. Ég hef oft farið í megrun (og ég geri mér þó alveg grein fyrir að ég er ekkert sérstaklega feit) bara af því mig langar að komast í buxur í minna númeri því að þá væri ég miklu meiri pæja.
Megrunin byrjaði oft á mánudegi og fór oft vel af stað þar sem ég borðaði t.d. epli yfir sjónvarpinu á kvöldin en ekki bland í poka. Þriðjudagurinn var oft erfiðari en oftast þraukaði ég þó. Á miðvikudeginum gafst ég oftast upp, fór út í búð og keypti mér allt sem mig langaði í og nærðist ekki þann daginn á neinu öðru en nammi, poppi og öðru slíku. Fimmtudagurinn fór svo í samviskubit og sjálfsvorkun yfir því hvað ég hefði litla sjálfstjórn og ég myndi aldrei aftur passa í gallabuxurnar sem ég var í í MA.
Ein áramótin fyrir einhverjum árum síðan, var ég hins vegar komin með upp í háls af þessu rugli. Ég strengdi þess heit að hætta að hugsa um hvað ég mætti og mætti ekki borða og borða bara það sem ég vildi. Ef mig langaði í nammi, þá borðaði ég nammi og ef mig langaði að borða popp og kók í kvöldmati þá gerði ég það. Viti menn, ég léttist um einhver 2 kíló og hætti að þjást af stanslausum ásökunum í minn garð yfir því hvað ég væri léleg í að halda aftur af mér.
Nú ætla ég ekki að halda því fram að ég sé algjörlega laus við þennan fitukomplex og þessi 2 kíló löngu komin aftur og fleiri til, en ég held að ég sé ekki jafn geðveik í þessum málum og ég var fyrir einhverjum árum. Og þó er ég feitari og ætti samkvæmt fyrri kenningum að vera óhamingjusamari.
Gerum alla daga að megrunarlausum dögum!