Akureyrarlíf

Lífið á Akureyri heldur sinn vanagang. Ég slæpist hér um og nýjasta áhugamálið mitt er að æfa Smells like teen spirit á rafmagnsgítar bróður míns. Já, maður er töff! Atvinnulaus alþjóðastjórnmálafræðingur að nálgast þrítugt að rembast við að spila unglingarokk á rafmagnsgítar. Þess má þó einnig til gamans geta að einnig hef ég æft ýmis lög sem henta betur mínum aldursflokki, til að mynda hið sívinsæla Vor í Vaglaskógi sem við bróðir minn tókum einmitt upp, svo það er aldrei að vita að við systkinin sláum brátt í gegn.
Annars er ég bara enn að bíða eftir svörum um vinnur sem ég hef sótt um. Svona til að eignast einhvern pening fór ég á stúfana um það hvernig skal sækja um atvinnuleysisbætur. Það er nú ekki fyrir hvern sem er að redda sér svoleiðis. Ef fólk er eitthvað að ergja sig yfir því að einhverjir aumingjar sem nenna ekki að vinna hangi á þessum bótum ár eftir ár, segi nú bara, þetta eru sko engir aumingjar ef þeir gátu í fyrsta lagi orðið sér út um bótarétt og bara vegna þess að þeim hefur tekist það í upphafi verður að bera ákveðna virðingu fyrir því og leyfa þessu augljóslega klára fólki að vera á bótum. Held alla vega ekki að mér takist að fá út nokkrar bætur, slík er skriffinnskan. Frekar súrt að í stað þess að leita að vinnu skuli maður eyða allri orkunni í að sækja um atvinnuleysisbætur.